DAT ENE PLEKJE
Wat hem het liefste was,
was dat ene stukje grond
Midden in ’t groene gras
als niets de stilte schond
Wat zijn fijn plekje was,
was waar hij stilte vond
Met goed geknoopte das
verzorgde hij zijn wond
Wat hem ’t mooist was,
was ‘t steen dat er stond
Met erbij dat plaatje glas
dat hij zijn vrouw vond
Wat hem het liefste was,
was de plek die verbond
In een urn rustte haar as
daar zij haar einde vond
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/
Schrijver: Ton Rijkers, 20 juli 2011
Geplaatst in de categorie: overlijden