MASKERLACH MEISJE

Elke ochtend kwamen tranen
na alweer zo’n nacht vol pijn
Zij wilde zich gelukkig wanen
en nimmer meer eenzaam zijn

Elke morgen in ’t spiegelglas
zag zij wat ze nooit wilde zien
‘t Meisje dat altijd alleen was
dat meisje van ruim zeventien

Elke ochtend in ’t vensterglas
zag zij, wat zij liever niet zag
Een droef meisje met haar tas
’t meisje met haar maskerlach

Elke morgen vloeiden tranen
tranen van haar smart en pijn
Ze wilde niet meer bestaan..en
aldus stoppen met treurig zijn

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl/

Schrijver: Ton Rijkers, 25 juli 2011

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Verdriet Eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 341