De dood rijdt mee
Angst verpakt in de dood
de kogels van zinloos lood
paniek jaagt op de tranen
een man schiet op wanen
Een eiland wordt een val
podium voor een laffe aanval
Mensen vallen bloedend neer
niet een maar telkens weer.
Waanzin drijft op het water
angst slaat een diepe krater.
Nachten vallen over ogen heen
en rijt het tere leven uiteen.
Boten varen met ijle kracht
de dag wordt een donkere nacht.
Schreeuw van pijn en intens lijden
ambulance´s blijven maar aanrijden.
De dood rijdt mee in deze waanzin
rijt mijn hart open in weerzin.
Geen mens hoort te oordelen
Geen mens hoort te veroordelen
Geen mens hoort te moorden
Geen mens hoort te schieten
Geen mens hoort zomaar bloed te vergieten
Zie ook: http://www.johnjille.nl
Schrijver: John Jille, 26 juli 2011
Geplaatst in de categorie: discriminatie