Mijn hart huilt...
Mijn hart huilt om jou...
hoe kan mijn hart nu huilen,
zo zonder tranen,
die allang vergoten zijn?
Ik weet het niet,
't gebeurt me toch...
Jij bent in mijn gedachten,
na al die jaren nog.
Je bent heel vaag,
zo ergens op de achtergrond.
Het is meer een gevoel,
als van een slecht genezen wond.
't Gebeurt niet alle dagen,
slechts maar zo nu en dan.
Als ik in mijn herinnering,
niet zonder jou meer kan.
Toch zal ik dat wel moeten,
daar leg ik me bij neer.
Maar er zijn zo van die dagen,
dan doet het nog zo zeer!
Inzender: A.Stik-Snijder, 9 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: verdriet
Je overleden man staat je bij als een pijn, die steeds weer terugkomt, weemoedig is en zacht weer heengaat.
Ja, een pijn vol zoete herinneringen.