treinreis
beelden flitsen voorbij
een gezicht
op de voorgrond
kijkt naar zich zelf
en lacht
de ogen worden gesloten
even
om het beeld
vast te houden
en koesteren
het blije gevoel
uit langvervlogen tijden
ik kijk weer naar buiten
alles gaat door
in grote snelheid
en onverschilligheid
maar ik
ik lach nog steeds
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid