Het zielige appelboompje
Er was eens een appelboompje, helemaal alleen
het stond niet in aarde, maar het stond in steen.
Het stond midden op de stoep
Omringd door hondenpoep!
Het appelboompje was verdrietig, liet zijn blaadjes los..
en toen was het boompje nog een keer de klos.
De gemeente haalde het boompje weg
en hakte het boompje stuk.
Maar toen had het appelboompje geluk!
Het werd een doosje tandenstokers, was hetzelfde als de rest
Nu kon het boompje gelukkig verder leven, want het werd niet meer gepest.
Geplaatst in de categorie: verdriet