Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.224):

NACHT VAN LIEFDE

Op een koude decembernacht
vloeide er warmte uit mijn hart
Naar die van ’t andere geslacht
en om ons zag de wereld zwart

In de duisternis scheen ’t licht
van een flets, gele wintermaan
Het viel ineens op haar gezicht
zodat ik haar hart kon verstaan

We praatten fluisterend zacht
in verliefdheid van ons beiden
Van de liefde, van haar kracht
ons naar elkander toe te leiden

In ‘t steenkoude december kil
versmolten harten in de nacht
Die maan ach ja die lachte stil
die had in de wolken gewacht

Op deze kille decembernacht
kroop haar liefde in mijn hart
Ik heb haar dan thuisgebracht
van verliefdheid wat verward

In ‘t diepe duister scheen licht
van een heerlijke wintermaan
‘t Geluk gleed over ons gezicht
en was niet meer weg te slaan