Ode aan het boek
Jij, jij hebt mijn hart gestolen!
Zonder dat je het merkte en zonder dat je het wist,
onwetend van, heb ik de weg van
vele bladzijdes, letters en verhalen,
moeiteloos genomen.
Je neemt me mee van het uiteinde der aarde,
naar universa hier lichtjaren vandaan,
naar het heden, verleden en de toekomst,
van grote vreugde, naar immens verdriet.
Jij, jij doet me voelen, zo sterk als Jeanne d'Arc,
zo liefdevol als Elia,
zo wijs als de Dalai Lama,
als een moeder aller moeders
krankzinnig als Donquichot.
Tranen van schaterlijk lachen
en tranen van tomeloos verdriet,
gleden langs mijn wangen naar beneden
tot ik die ene bladzijde al lezende verliet.
Jij, jij hebt in mijn hart en huis een plek,
eerlijk verdiend en gekregen,
in stapels en in rijen,
in iedere kamer wacht wel weer een ander verhaal.
En tegen die ene persoon
die, net als ik, jou herkent
kan ik alleen maar zeggen:
ga met hem op reis en zie waar hij je brengt.
Geplaatst in de categorie: literatuur