Zonder titel
Je was altijd een mysterie.
Je voedde mijn nieuwsgierigheid,
mijn fantasie.
Een naam zonder gezicht,
een titel zonder gedicht.
Je was onaantastbaar,
een Heilige Graal,
een zoektocht naar het verloren paradijs.
Misschien wilde ik dat het zo zou blijven,
als een lichaam dat niet verouderen mag,
rimpelloos van tijd en ruimte.
Op een dozijnmatige ochtend,
tussen handdoek en hemd,
welde onverwacht uit koele diepte
een stem op,
een verloren gewaand stuk papier,
een vergeeld krantenknipsel
als perkament van herinnering.
Zelfs de geur vloeide zich een weg door de duisternis.
Nu ben je een gezicht zonder naam,
een gedicht zonder titel.
Geplaatst in de categorie: liefde