Het

De wind waait in het gezicht
Bomen die zwaaien,
vogels die kraaien

Huilend zittend in het gras,
tranen van verdriet
maar vergeten kon het niet.

De wind waait in het gezicht
Bomen die zwaaien,
vogels die kraaien

De wint waait in het gezicht
Maar vergeten kon het niet

Nu zit het daar,
Geheel alleen.
het zit daar al jaren,
eeuwen misschien.

Het is genegeerd en verstoten.
Zijn afkomst om bloed vergoten

De wind waait in het gezicht
De bomen die waaien
Vogels die kraaien

Nu wacht het angstig af in het gras
omdat zijn achtervolger er was,

De seconde van herkenning
Het verraad op het gezicht

Zo intens verdrietig
Voor alles wat hij heeft gemist.

Nu ligt het hier.
Dood in het gras
Gevlucht voor zijn afkomst.

Omdat hij te laf was.

afkomst bang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 1.228