Bosrand
krijtwitte strepen vervagend in de lucht
hoge sluiers van condens zoeken zonlicht
maar worden verdreven door hun eigen
fragiliteit verwaaid in de hemelwinden.
De zwarte V-vorm van een vogel zweeft
hoog, draaiend, gelijk Icarus naar de zon
M’n ademdamp drijft zachtjes omhoog
langs de boomstam in mijn leunende rug
tussen de kalende goudbebladerde takken
door, langs een vervallen eksternest…
Ook hier is het de witte condens die
de herfstige sfeer benadrukt en druppels
vormt op de aan de boom geklampte padden-
stoelen. De geur is gelijk een duur parfum
doordringend en drijvend door het zonflikkerend
eikenbos….. Melancholie drupt uit m’n ogen.
Wishing you were here….
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: natuur
herfst 4.0 met 9 stemmen 
344
344
Geef je reactie op deze inzending:
zo mooi ...
hoe je het ook bekijkt, voelt of waarneemt er is geen weg terug, je moet het ondergaan.