Sterrelicht...
Moeizaam dansend in zacht maanlicht,
verscholen in een warm hartsgedicht,
praat niet, maar luister naar woorden,
woorden van innerlijk herkennen.
Onverwachts als een diepe wens,
in een juist moment van tijdsgrens,
stond jij daar heilzaam te schitteren,
een éénheid in mijn blind glinsteren.
Een aanraking, intens en liefdevol,
een waarheid zwevend van de aardbol,
in ziel terug naar mijn zeker weten,
jouw licht waarin ik mij mag afmeten.
Geen maskerende schaduw tussen ons,
mijn woorden, jouw exacte respons,
hoe tijd ook vaak plots keert of went,
dank je wel, in wie je nu voor mij bent.
(mensen komen steeds op 'n juist moment van je ziel, op je pad..)
gmail.comGeplaatst in de categorie: bedankt
vriend 3.0 met 11 stemmen 
2.720
2.720
Geef je reactie op deze inzending:
Het gedicht houdt wel een zekere nuchterheid, dat wil zeggen dat het niets van doen heeft met wichelarij, enkel beeldend en beschouwelijk is.