verbond
Brak het wolkendek stralend open,
blijdschap stroomde met verdriet.
Een kind mijn lichaam binnengeslopen
terwijl je ons samenzijn verliet.
Versluierde het grauw de warmte,
mijn hart was niet verkild
Het vond in de liefdevolle kalmte
de behoefte naar verbondenheid gestild.
De droom vervloeide schreiend rood
kleurde het smetteloze verlangen,
dreef het leven uit de moederschoot
als een vroege zonsondergang en
legde, als een open zenuw getergd,
mijn loze bestaan pijnlijk bloot.
Waar ons verlangen liefde herbergt
vond mijn pijn jou als bondgenoot.
Geplaatst in de categorie: emoties