Van je wicht.
Ik zeg het te weinig, laat het hem niet voldoende voelen
Net nu de tijd voorbij is van vechten en veel woelen.
Ons bootje was haast gezonken door de woeste stormen
De zee was heftig, de golven hoog en krachtig, akelige vormen.
Mijn ziek brein maakte hem tot mijn grootste vijand
De grijze, vervormde nevels trokken op en ik werd iemand.
Hoog tijd om van elkaar te genieten en te kirren als duifjes
Weer lopen lachen om onze stiekume pretjes en fuifjes.
Dat wicht van de eerste zoen
Bemint hem, meer dan... toen.
Geplaatst in de categorie: liefde
Mooi gedicht hierover neergezet!