Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.638):

Hoor alleen die stilte

Ik kan niet zeggen dat ik heel verdrietig ben
Want ik ben hier al zo vaak geweest
En elk plekje is bekend alsof ik hier gisteren was
Maar misschien komen de tranen pas veel later.
Wanneer ik zal beseffen dat je echt bent weggegaan
Verder met je leven zonder dat ik naast je loop

Ik heb zolang gehoopt dat eens de dag zou komen
Dat wij voor altijd bij elkaar zouden zijn
Zonder grenzen, zonder alles wat ons tegenhield
Zonder afstand, zonder pijn om alles wat ons dierbaar is
Maar die dag is nooit gekomen, het is al nacht geworden
Een schaduw getrokken over wat eens warmte gaf.

Ik ben boos geweest, heb pijn gehad, en ook verdriet
Maar boven alles uit steekt het gevoel van dat jij er niet meer bent
Ik mis je ogen die me aankeken de eerste keer op de trap
Ik mis je hand in de mijne, je arm om me heen
Ik mis de woorden die we schreven, de zinnen die we zeiden
Ik mis je in de muziek waarnaar ik luister

Ik hoor alleen die stilte in zoveel dingen die ik doe
En het zal nog wel even duren voor ik alles zal overzien
Ik kan niet zeggen dat ik heel verdrietig ben
Want ik ben hier al zo vaak geweest
En ik wil alleen maar koesteren
Dat je eens voor mij mijn alles was.