Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.771):

Nooit meer

Ik heb oprecht gedacht
Oud met je te worden
Samen levend als een stel
Wat een blunder
Wat viel dat tegen
Die schone schijn
Dat bleek de hel
Jouw mooie lach
Die is verdwenen
Waar ik voor viel
Bleek niet zo fijn

Daar sta je dan
Verzopen in de regen
Ik trek een muur op
Om mij heen
Hou nu iedere vrouw
Angstvallig tegen
Mijn hart is koud
En voelt als steen
Het is teveel
Ook ik heb grenzen
Die zijn bereikt
Ik kan niet meer
Dan maar alleen
Ik ga het redden
Dit was nu echt
De laatste keer