GEDETINEERD
Toen het duister opgetrokken was
scheen slechts een koude kille zon
Door het vuil beslagen vensterglas
waarachter een spin zijn web spon
Toen licht ’t donker gebroken had
scheen het een dag als vele te zijn
Buiten wachtte weer ‘t rechte pad
met erop van gisteren nog de pijn
Toen de stilte lang verdreven was
scheen het eenzaam, schrille licht
In ‘t welhaast geledigde borrelglas
de eerste van een hele rij wellicht
Toen het eenzaam gesproken had
scheen zijn lach gestorven te zijn
De eerste pas naast het rechte pad
hoefde bepaald geen zonneschijn
Toen het duister opgetrokken was
scheen opnieuw de koud kille zon
Door ‘t vuil, beslagen vensterglas
waarachter die spin zijn web spon
Toen de uitspraak geklonken had
scheen ‘t vooruitzicht kil en koud
Buien wachtte nooit ‘t rechte pad
na elk ontslag opnieuw in de fout
Toen de stilte al lang normaal was
scheen het eenzaam, somber licht
In ‘t dikwijls geledigde borrelglas
over zijn toekomst zonder uitzicht
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 14 december 2011
Geplaatst in de categorie: maatschappij