Tweetaligheid
Je lijkt te spreken in twee talen
Ik wens hier maar één van te verstaan
Hieraan ontleen ik mijn bestaan
Tot je woorden mij zullen vermalen
Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen
Voorlopig schaak je simultaan
Maar ooit zal ik de prijs betalen
En hieraan ten onder gaan
Ik proef je lach nog op mijn lippen
Je hoofd tegen mijn schouder aan
Het noodlot heeft zich reeds voltrokken
Deze liefde dreigt me op te slokken
En in het flauwe schijnsel van de maan
Zie ik de wereld door mijn vingers glippen
Geplaatst in de categorie: liefde