Donker

Hier zit ik dan weer, helemaal alleen.
Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen.
Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet.
Ze noemen me lelijk, raar en een miet.

Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij.
Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij.
De andere jongens zijn allemaal zo stoer.
En ik kan geen ene moer.

En nu zit ik dus op deze stoel.
Het is hier een dooie boel.
Het werd opeens weer licht.
Bedankt voor het lezen van mijn gedicht.

donker licht eenzaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 353