WEG VAN ZIJN LIEF
Toen de wind over ’t kerkhof gleed
blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat
Onbewust van het onmetelijke leed
dat er restte na haar wanhoopsdaad
Toen haar haar laatste zucht verliet
zag de hemel grijsgrauw van kleur
Reeds te laat voor het afscheidslied
sloot achter haar rug de laatste deur
Toen een blik naar ‘t lichaam keek
bleek dat reeds levenloos en koud
Uit niets bleek dat het net bezweek
onder leed, eeuwen meegesjouwd
Toen de wind over ’t kerkhof gleed
blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat
De kloof inkortend tot hemelsbreed
bracht hem tot exact dezelfde daad
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 8 januari 2012
Geplaatst in de categorie: overlijden