inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 35.965):

De wintermaan

Eindelijk weer een wintermaan.
Ik heb een hekel aan de oeverloze herfst zonder einde.
Nu vannacht prijkte er weer als ooit tevoren een wintermaan.
Zij koesterde haar kindjes met mutsjes op in nachtelijk weerzien.
Haar kroost mag eindelijk weer eens kou lijden.

Kou.
Koude.
De mensen hebben gelukkig weer wintertenen.
En weer verkleumde vingers.
En de gronden worden weer hard.
En ze levert stenen op.

Moedertje maan verzamelt hoog boven haar kindertjes met mutsjes op.
In een kring lijden ze om de maan
Zorgen voor vrouwen, kinderen en zieke mannen

Ik verdwaal nu in een donker Hans en Grietenbos.
Zwarte bomen met harde takken bestraffen mij.
Ik voel dat de dood mijn metgezel weer is.
Mijn handen zwart van de kou.

En het paard eet een appel.
En mijn kinderbenen breken op het ijs terwijl ik probeer te schaatsen.
Mijn oren breken als van een theekop.

Kou, koude EN STILTE , en zo hoort het in de winter.
Ik voel me nu kwetsbaar ondergedompeld door de strenge tucht van de winter.

Ik zucht onder de wintertucht.
Ik klaag steen en been onder de wintertucht.
Ik verzucht onder de wintertucht.
Met mij veel mensen gehuld in lappen en dekens genaaid dwalen onder een koude maan door het streng koude winterlandschap zonder bloemen.

Ze hebben het net als ik koud aan hun handen en voeten.
Ze moeten voor het hele jaar boeten, zoals ik ook moet boeten.
Winterster en winterster.
Je komt weer op.

We zijn weer schreiende kinderen naar Hemelse Moeders borsten.
Want we voelen pijn.

Schrijver: cornil, 16 januari 2012


Geplaatst in de categorie: mystiek

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 268

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)