wacht
vergeten
wangen
schouders
een verlaten rug
alleen
wie wil nog terug
naar
verlangen
als armen zijn
wat ze niet zijn
en
de pijn
van het alleen zijn
niet vervagen
wat wacht
nog
in de nacht
als de tijd sneller
gaat
dan een hart
openstaat
voor nog meer
dan
het antwoord
geeft zichzelf
als
het zonlicht
het water
de lucht
donkerrood
kleurt
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid