Hartenkreten

hartenkreet (nr. 36.144):

De hangende bommen van Bagdad.

Een oorlog meer of minder,
daar kijkt niemand meer van op
Maar nu en dan is er iets in ’t nieuws,
dat maalt dan in je kop.

“De kinderen zijn onschuldig”:
dat heeft niet lang geduurd
Zij werden nu als kindsoldaat
naar fronten toegestuurd.

Geloven, ideologieën,
ook symbolen zijn gebruikt,
of anders is ‘t wel olie,
waar zo’n oorlog dan naar ruikt.

Maar ’t kan altijd nog gekker,
't is krommer nog dan krom
Dan stuurt men zelfs z’n eigen kind
de straten op: als bom...

Wat ben je dan: een gek,
verbitterd, fanatiek?
Men blaast z’n eigen toekomst op,
en noemt het politiek.

Als je je eigen kind geen leven gunt,
wat ben je dan zelf voor beest
Ultiemer kan dus echt niet,
want dan zijn we d’r geweest.