Niemand

Nu word je dan op handen gedragen
en door bloemenpracht omringd
Nu de mensen eindelijk zwijgen
Horen ze je naam die door de ruimte klinkt

Nu eens gaat de aandacht naar jou
En luistert men ademloos naar wie je bent
Ik zie tranen van verdriet, of is het van berouw
Dat niemand jou ooit écht heeft gekend?

Ja en nu ineens leiden ze je de weg
Zonder dat je hebt hoeven vragen
Pas nu je zelf niet meer lopen kunt,
Word je dan eindelijk gedragen

Deuren gaan voor je open
De auto wordt zelfs gereden
Respectvol word jij nu benaderd
iemand, die steeds werd gemeden

Nu nemen ze de tijd om bij je stil te staan
Je simpelweg even te begroeten
En nog haalt niemand het in zijn kop te denken
Dat zoiets eigenlijk veel eerder had gemoeten

Het graf waar ze jou in laten zakken
Hebben ze eigenhandig voor je gegraven
Je ligt hier eigenlijk niet pas maar
al weken, maanden, jaren...

Schrijver: Miranda Dirven, 15 april 2012

mirandadirvencasema.nl

eenzaamheid afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 21 stemmen 1.416