Tien stille jaren...
Het is stil, zó stil, zó kil
De stem van vrijheid is vergaan
Een gerichte kogel wraakt
Niets mocht blijven bestaan
Dit Nederland is vanaf zes mei 2002
gedompeld in verloren zielenbloed
Woorden die de stem van het volk predikten
zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed
Het is stil, zó stil, zó kil
De woorden van verandering zijn overleden
Toch blijf ik in “at your service” geloven
en koester zijn ware woorden in dit heden.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
Stil 3.0 met 9 stemmen 
877
877
Geef je reactie op deze inzending: