Invalide? (Ach, welnee!)
Vorig jaar ben ik gevallen vanaf mijn fiets,
toen ik op de grond lag dacht ik: "Er is niets..."
Ineens een scheut van pijn in mijn rechter onderbeen
en geschrokken mensen om me heen...
"Blijf liggen, rustig maar, zo meteen komt de brancard"
Ik kneep m'n ogen dicht, niet wetend hoe erg het was...
Toen de broeders kwamen wist ik het pas:
"een open dubbele beenbreuk" werd geconstateerd,
dus snel naar het ziekenhuis waar ik werd geopereerd.
Daarna twee weken leven in een roes in een ziekenzaal
moeizaam kwam ik uiteindelijk weer tot verhaal.
Toen overgebracht naar een verzorgingstehuis
al gauw voelde ik me daar wel aardig thuis.
Daar ontmoette ik vele lotgenoten
met gebroken heupen en gebroken poten.
Al snel begon men met de therapie, het viel me mee
vanuit de rolstoel vond ik het wel oké.....
Maar al gauw kwamen er krukken aan te pas, voor mij te snel
"Mevrouw, U bent nog jong, U kunt het wel........"
Ja ja, dacht ik toen, verplaats me maar in mij!
En velen mét mij waren óók niet blij.
Ik kreeg last van een dikke knie en een té dikke voet,
's avonds zei de verpleegkundige: "Da's níet goed!"
Door die erkenning kreeg ik weer moed, dus lekker slapen.
De volgende dag stond een vreemdeling me aan te gapen:
"Ik ben Gerrit, een vrijwilliger, aangenaam".
Ik gaf hem een hand en zei slaperig: "óók aangenaam".
Hij wilde even kijken naar mijn knie en voet
oké, het is omdat het moet (dacht ik).
Ik gooide de lakens plotseling opzij en ik liet mijn benen zien,
hij week terug van schrik en zei: "de dokter komt misschien,
ik denk dat dát beter is......."
Het kon m'n zoon zijn met zijn bemoeienis.
Mijn verhaal kon ik nergens kwijt, helaas
iedereen leefde in een waas
van verwachting dat alles goed zou komen,
totdat ik wakker werd uit al mijn dromen!
Ik nam ontslag en ging naar huis, tot schrik van menigeen,
met mijn nog kwetsbaar gebroken onderbeen.
Na een MRI-scan en nog een CT-scan werd geconcludeerd,
OVERBELASTING, ik heb me dus góed verweerd!
Thuiszorg bracht mij een rolstoel en een bed,
blij was ik niet, maar ik was even gered.
Na maanden zélf revalideren,
moet ik het lopen weer leren
wél even wennen op de krukken
maar...het zál me nu wél lukken!
Geplaatst in de categorie: welzijn
zorg
345
Geef je reactie op deze inzending: