Het onthoofde land
Mijn herinneringen zijn ommuurd
en mijn weg versperd.
Ik ben zo naarstig op zoek naar mijn bestemming,
dat ik op mijn geboortegrond verdwaal.
Ik verdedig mijn grond zo verbeten,
dat hij te heet wordt onder mijn voeten
en tot peilloze diepte vervalt.
Het heeft lang genoeg geduurd
terwijl het kind in mij ouder werd,
mijn zoektocht naar vrijheid zonder remming
die ik in giftige woorden vertaal.
Niet meer kunnen vergeven en vergeten,
louter vergelden en laten boeten.
Is het leven voorgoed vergald?
Geplaatst in de categorie: individu