ZICHZELF SNIJDEND
Haar benen hield ze steeds bedekt
voor haar armen gold dit evenzeer
Ze voelde zich geheel niet perfect
ze was een meisje zonder verweer
Haar wonden toonde zij niemand
voor haar littekens ging dit ook op
Ze weende dikwijls in stilte want
het leven gaf haar vaak een schop
Haar benen staken in lange broek
zelfs als de zomerzon erop scheen
Thuis zat zij in een donkere hoek
en ze zat daar met haar mes alleen
Haar littekens spraken ‘t verhaal
van het alleen en ‘t verschopt zijn
Op school alom en door allemaal
van ‘t schreien van bloed uit pijn
Haar benen verhaalden van ‘t zeer
als haar verdriet een uitgang zocht
Ze beloofde ‘t zichzelf iedere keer
niet te snijden op haar helletocht
Haar hechtingen toonden het leed
als weer haar zeer opgedaagd was
Als zij veel méér verdriet bestreed
met bloed, druppelend in een plas
Haar benen hield ze altijd bedekt
de kleren dekten overal haar zeer
Ze bezat ook niets van zelfrespect
ze huilde bloed..ze kon niet meer
Op waar gebeurde feiten gebaseerd
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 17 mei 2012
Geplaatst in de categorie: verdriet