schaduw
Die verschrikkelijke hel
Die zwarte wolk die bloed vergiet
Die niemand anders lijkt te treffen
Die niemand anders ziet
Een schreeuw van wanhoop wil ik schreeuwen
Maar mijn lippen blijven dicht
Het is die klamme zwarte wolk
Die condenseert op mijn gezicht
Het alleen maar blijven staren
Met je lijf zo zwaar als lood
Eeuwig denkend, ruminerent
Over geluk, verdriet en dood
Soms een enkel zonnestraaltje
Bijna pijnlijk, hoe het was
Om maar nooit meer te vergeten
Dat zonder licht, geen schaduw was
Terwijl ik dans hier met die schaduw
Van mijn vroegere bestaan
Zonder kleur gevoel of reden
Is het tijd om weg te gaan
Daar waar enkel duister is
Ontbreekt alleen nog het contrast
Misschien is dat de plek te zoeken
Sterft daar eindelijk mijn last
Geplaatst in de categorie: verdriet