stille strijd
op een dag
kwam dan het verdict
eerst verdriet
dan de vraag waarom ik
neen, langs de buitenkant
onzichtbaar
maar
reizend door mijn lichaam
grillige
blauwe bliksemschicht
het wordt een deel
van mij
pijn, energie weg
mijn vijand, mijn lichaam
auto-immuunziekte
ga toch weg
goede dagen
het leven
bejubelend
zo mooi, het is feest
slechte dagen
broos
hopend
ga maar snel voorbij
kracht
puttend
uit de ogen
van mijn kind
moed vergaren
ik geef niet op
nieuwe dag
mijn project, mijn stille strijd
Geplaatst in de categorie: ziekte