Diep geworteld
Geboren
en de eerste
twee decennia
getogen als jonge
oosterbuur, gevormd
en als jong volwassen wijsneus
het pad der liefde volgend alhier beland,
verloofd, getrouwd en hier gevestigd;
met nieuwe, jonge wortels, na 56 jaar
stevig en blijvend
goed verankerd.
Verbaasd
word ik tijdens elk bezoek
aan mijn geboorteplek gewaar, dat de door mij
dood gewaande, afgestorven ‘roots’, onzichtbaar voor iedereen,
springlevend nog knoppen vormden en spontaan,
elegisch geurend, plots weelderig open barsten.
Ze bekoren mij met weemoedig schitterende
bloesempracht, met geur van herkenning
bij menig vertrouwde, maar lang
niet meer gehoorde
woordklanken.
Niemand
die het ooit ziet of hoort,
niemand die merkt wat het met me doet.
Mag ik dit toestaan aan mijzelf? Ja dat mag.
Sterker nog, er is niets mis mee,
dus het kan!
Geplaatst in de categorie: tijd