TRANEN IN DE MORGEN
Ik laat de nacht niet langer domineren
hij schonk mij toch al veel te veel pijn
Ik weiger die verdrietige atmosfeer en
dat eeuwige, zo vreselijk eenzaam zijn
Ik laat de nacht niet nu langer regeren
want ’t eenzaam vermoordt mijn geest
O mijn hart schreeuwt van het zeer en
bij het ochtendgloren huilt hij ‘t meest
Ik laat de nacht het leven niet beheren
hij bracht mij louter en alleen ’t zwart
Hij geselde mij. Brak mijn verweer en
legde droevige doeken over mijn hart
Ik laat de nacht niet langer domineren
mijn leven is nu weer volledig van mij
Ik leg mij niet meer bij de pijn neer en
sedert lange tijd..voel ik mij thans blij
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nlVer
Schrijver: Ton Rijkers, 30 juli 2012
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid