Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.571):

moe

Opkrabbelen,
2011 weer een baan en een nieuwe richting
ze kunnen me wat, ik red me wel...
Dan een raar verhaaltje, toch maar onderzoek...
een uitslag die klinkt als een bel.
Weer een gevecht,
dit maal op leven en dood.
Niet door je zelf,
maar door je dochter in nood.
Een tumor in haar hoofd
dan kan niemand toch geloven?
twijfel is mijn vijand nu,
Komen we dit ooit te boven?
Kunnen we dit wel aan?
Mag dit wel gebeuren?
Niet toegeven aan verdriet of pijn,
we houden goede moed en zullen niet zeuren.
Hoe hebben anderen dit gedaan?
Een half jaar verder en de vooruitzichten zijn goed.
Mag ik geloven dat mijn kleine meid weer gezond is?
Mag ik trots op haar zijn, zoveel moed?
Weer leven alsof er niets gebeurd is.
Normaal zou Elise zeggen, ik ben normaal!
Langzaam begin ik dat ook te geloven,
langzaam wordt het alleen nog een spannend verhaal...
Dus ik bijvoorbeeld weer zoeken naar een nieuwe baan.
Elise is begonnen aan de HAVO vierde klas, ze kan het aan!
Opkrabbelen, Elise laat me wel zien hoe…
Alleen waarom ben ik dan soms zo moe?