Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.643):

JE EIGEN BREIN, JE EIGEN ZIJN

Als je ruimte steeds beperkter wordt
ik bedoel, niet de fysieke,
die vul je wel in
maar je geestelijke ruimte
dat unieke van je eige
je eigen brein
je eigen zijn
dus niet de ruimte krijgt
heeft je bestaan dan nog zin?

Velen rondom je spreken
van vrijheid, openheid en echtheid
maar je merkt
dat de intrinsieke dialoog niet begint
dat je altijd op voorwaarden mag meedoen
dat je niet past in hun plaatje
dat je op z'n best wordt gedoogd

Je trekt je terug in
je binnenste binnen en
ervaart geenszins meer zin zin
laat staan win win

Je gedachten dwalen af naar het einde
want zo leven voelt aan als onzin

Je voelt de aanraking van een bekende onbekende
de dood praat op je in, bewerkt je
speelt geraffineerd in belangstellend te zijn

Ik tel tot tien...en denk
"ik ben geen dom blondje of achterlijk Bartje
want dat betekent het einde
maar uiteindelijk wil ik steeds 'n begin"

Ik begin dan maar voor m'n eige
ik en mijn geesten
nou die tellen voor tien!!