Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.718):

Niemand

Soms ben ik zo verdomd alleen
dan doet m`n hart zo`n zeer
vraag ik me af, wat doe ik hier
en wil ik het niet meer
niet meer leven, niet meer zijn
geen verdriet meer en geen pijn
maak ik een foto van mezelf
zo stralend en zo blij
wil ik worden herinnerd
maar
niemand kende mij...

Schrijver: Anna Michielen, 15 september 2012

amy_1947

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

Niemand

kennen

alleen

4.0 met 1 stemmen

538

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Berckmoes Rita
Datum:: 18 november 2012
Email:: rota.berckmoeshotmail.com; mooi erg mooi het verwoord mijn zielepijn mijn verdriet,verdriet om het verlies van mijn zoon Diégo, nu 4 jaar en nog kan ik het niet plaatsen
En jazeker niemand kent mij echt ze kennen alleen dat... wat ik ze laat zien... ik ken alle facetten van alleen zijn, en toch durf ik naar morgen kijken al is het door een kier van de toekomst deur... op mijn manier ,vind ik soms troost dankjewel!!

Naam:: Anna
Datum:: 18 september 2012; Beste Jean, het gedicht is niet autobiografisch maar n.a.v. de situatie waarin een bekende van mij verkeert. Ik begrijp de verwarring omdat het in "ik" vorm is geschreven maar zo schrijf ik altijd, ook als het niet op mijzelf betrekking heeft.

Naam:: Jean Fermate
Datum:: 17 september 2012; Als je z in een s verandert, krijg je
eensaamheid, een en saam verbonden, een pure relatie met jezelf, niet makkelijk, ik heb er ook lang overgedaan en soms in sombere momenten schrijf ik zoals, lees, zie:::Verstilde Herinnering.

Geef je reactie op deze inzending: