DICHTGESMETEN DEUR

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en
ik derhalve alleen moet verder gaan
Heb ik nu wel gedronken en gegeten
van jou. Ik laat je wel, zonder traan

Nu echter die woede is gaan luwen
ga ik jou toch alsmaar meer missen
Trots ik dat gevoel wilde wegduwen
zie ik om naar al onze belevenissen

Nu ik ’s nachts alleen in ‘t bed rust
sluipt het eenzaam alsmaar naderbij
Het besef, dat ik jou niet heb gekust
komt hoe langer, hoe meer langszij

Nu jij mogelijk ook huilt van spijt
en in ‘t donker naar de maan staart
Zeg ik jou, mijn heerlijk lieve meid
dat de deur altijd voor je openstaat

Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl

Schrijver: Ton Rijkers, 17 september 2012

schatrijkzeelandnet.nl

Biografie van deze schrijver

Verloren liefde Eenzaamheid Spijt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 459