inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.765):

Hongerwinter ( anorexia nervosa )

In die ene winter, van het jaar 1995,
op het jaar 1996, was het een heel koude nacht.
Er was niets te eten, want ik had geen trek en geen
behoefte..., als alleen leeg te geraken... .

Het was bijna niet te overleven.
De krankzinnigheid van mij in leven te houden,
in enig vertrouwen van kaarslicht.
Slechts veel wantrouwen.

Er was water.
Maar het was niet sprankelend of fris.
Er waren tranen, die ik dronk.
Ik stonk, in mijn angstzweet van donkere nachten.

Het was leeg. Alleen en eenzaam.
En donker, duister.
Slechts gefluister in de ziel;
stemmen die ik niet kende.

Er was alleen één enkel verlangen:
ergens, nieuw leven.
Maar ik had pijn, geestelijk en
lichamelijk tergde ik me uit.

Er was slechts de dood, die goed smaakte;
en vertrouwd.
Waar was mijn God?
Welk Lot.

Het ging zo.
En niet anders.
Het ging door merg en been.
Alles was ver heen.

Ik leerde het vuur van mijn ziel,
kennen, die ik altijd bleef herkennen.
Ik leerde, nieuwe tijden, de oude waren
aan het voorbij glijden.

En langs het ijs, de sneeuw en kou...
was er een nieuw jaar, waarin ik niet geloofde.
Het beloofde mij de Wereld.
En de Wereld werd me toevertrouwd.

Daarin had ik geloofd.

Schrijver: Petra Hermans, 20 september 2012


Geplaatst in de categorie: ziekte

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 567

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
6 augustus 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Het is voorbij en komt, Godzijdank, nooit meer terug!
De sporen zal ik met mij meedragen, ook al slijten
ze niet helemaal volledig!
Het was, helaas, onvermijdelijk...
Naam:
Ton Rijkers
Datum:
24 september 2012
Een pijnlijk mooi en aangrijpend gedicht. Anorexia is immers dikwijls een uiting van onverwerkt verdriet...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)