inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 37.954):

Nederige herfst,

Mijn bladeren verkleuren,
ik verlies in kracht,
een stormwind raast,
in mijn kille donkere nacht.

Machteloos kijk ik neer,
op ooit mijn glorietijd,
thans vol zorgen en zwaar,
loslaten, een hele strijd.

Nog voedend in mijn gedachten,
vanonder de dikke humus wond,
schieten fraaie beelden,
als paddestoelen uit de grond.

De één als mooie herinnering,
de ander met een giftig venijn,
ik mag het nog even aanschouwen,
doorheen het dikke mist gordijn.

Als dan alles in mij stil wordt,
energieloos, zacht en vredig,
geef ik mij nederig over,
de winter, 'n periode heel ledig.

Om strakjes weer te ontwaken,
in lente zonnestralen gloed,
nieuw leven zal zich ontluiken,
nieuwe keuzes met volle moed.


(De herfst, periode van bezinning
tijd om dingen los te laten,
ware nostalgie van de herfstsfeer.)

illustratie : Bert Waber

Schrijver: Vos Andrea, 14 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 677

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Tony Vromant
Datum:
13 februari 2018
Treurig en gelaten......pijn zo mooi en teder verwoord dat ik het omarmen wil om te helen zodat je kan ontwaken in echte liefde.....zo verdiend.
Naam:
Rob
Datum:
30 oktober 2012
wat een mooi gedicht!

een prachtige getuigenis in eenwording met
wat de cycli van het leven kan brengen in mooie beeldspraak gevat
in volle overgave... heel knap geschreven
en daarom ook 'meelevend' gelezen
Naam:
ria
Datum:
15 oktober 2012
Prachtig gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)