Zo kostbaar...
Ik berg herinneringen op,
als in een doosje met juwelen.
En af en toe, til ik de deksel op.
ik koester ze, terwijl mijn handen strelen.
Ze zijn zo kostbaar, zo uniek,
omvatten heel mijn leven.
Heel mijn hart gaat er naar uit,
met veel geluk omgeven.
Ik neem ze teder in mijn handen,
want zo beschadig ik ze niet.
Ik wrijf ze met een zachte doek,
zoals mijn hart gebiedt.
Dan sluit ik weer het doosje,
tot aan een volgend keer.
Het verlangen van mijn hart,
vertelt me wel... wanneer.
Inzender: A. Stik-Snijder, 28 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: emoties