Het spijt me ( of niet?)
Voor excuses is het nooit te laat,
voor sorry zeggen eveneens,
toch is de mens niet in staat gebleken,
op de knieën te gaan om gewoon te zeggen,
“het spijt me” wat je is aangedaan, nee,
daar moeten eerst jaren overheen gaan,
vooraleer men zeggen kan,
ik zat wel zo vreselijk fout, niet dan?
Maar voor excuses is blijkbaar
een stadium uitgevonden,
waar we met zijn allen nog niet eerder stonden
en dat is niet OP maar naast het voetstuk!
Zo jammer!
Geplaatst in de categorie: spijt