Vergezicht
Duizelingwekkend is de kosmos in al zijn diepte.
Maar in de zeeën van de tijd
kreeg zelfs de aarde eigen ruimte.
Maar als je jezelf nog niet begrijpt
is er een vergezicht in je eigen hart.
Want jij bent minstens even duizelingwekkend
als de kosmos in al zijn verten.
Achter de sterren in jouw hart verborgen,
is een veld vol met wilde bloemen.
Ze zingen van geluk onder duizend zonnen.
Zoals de zandloper steeds op zijn kop moet staan,
zo is de kosmos ooit geboren,
en kreeg jij een gezicht,
wie je bent al een naam.
Je leeft al langer dan je dacht en met de lichtsnelheid
in je hart is je reis nog maar net begonnen.
Alles wat je bent verlangt naar die geur
van wilde bloemen en verbonden met al die pracht
geeft het je leven nieuwe kracht.
En in de zeeën van jouw tijd
ontstaat je eigen ruimte.
Je mag er zijn omdat je er bent,
je bestaansrecht is ooit begonnen.
Niet vanuit het vuurgevecht en de dode bronnen,
maar op het veld onder de duizend zonnen.
Maak geen sprong in het duister
maar warm je aan het licht.
Daar is duizelingwekkend jouw vergezicht begonnen.
Een gezicht met zoveel diepte,
je krijgt weer adem als je het ziet.
Liefdevolle ogen en grootse avonturen,
en je hoort een roep, je zingt je lied!
Over liefde, zonnen en het leven.
En in de zeeën van jouw tijd
wordt de cirkel nooit verbroken.
Geplaatst in de categorie: mystiek