als sneeuw voor de zon
ik zit met
een brok van
verdriet en onmacht
in mijn keel...
sinds die ene dag
viel alles in duigen
het leven werd
plotsklaps anders,
onvoorspelbaar...
toch geniet ik
bewuster van de
mooie momenten...
want ik besef,
ze kunnen ieder moment
weer verdwijnen
als sneeuw voor de zon...
die momenten zijn soms
zo pijnlijk mooi
die mogen nooit
zomaar verdwijnen
als sneeuw voor de zon...
Geplaatst in de categorie: ziekte