In mijn dwarse jaren
In mijn puberjaren
Liep ik de hele dag
Te schelden op de wereld
Want in hoe ik de wereld zag
Had iedereen het mis
Tot ik in de spiegel keek
En zag dat mijn eigen gedrag
Ook werkelijk nergens op leek
Als iedereen nou zo was
Zoals wij moesten zijn
Dan had geen sterveling
Meer dan dood te vrezen
Gooi die eerste veldsteen maar
En gooi dan op je hardst
Dan heb je kans dat er
Wat tussen zit van gewapend glas
En zo ketst die veldkei
Keihard terug en raakt je
In je linkeroog dat bij
Het wijzen naar die ander
Daar terecht kwam
Als iedereen nou zo was
Zoals wij moesten wezen
Dan hoefde geen God
Of wet ons de les te lezen
Brontekst: As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen,
Hout Moet, Lohues 2011
Geplaatst in de categorie: muziek