HET ENIGE KIND
Kinderen krijgen daar droomde zij van
edoch helaas het gelukte hen maar niet
Ze werden wanhopig zij plus haar man
zouden ze wellicht sterven van verdriet
Na jaren toen de hoop opgegeven was
groeide haar een zweempje in het hart
Hernieuwde hoop klom uit het moeras
en in haar ziel ontdooide vlot de smart
Een kindje groeide in haar baarmama
een meisje, zoals ‘t na enige tijd bleek
Mama kocht direct een meisjespyjama
de hele wijk zag hoe gelukkig zij keek
Nadat ‘t meisje eenmaal geboren was
beschermde ma haar als een edelsteen
Bij weinig wind moest ze vlug een jas
ma waakte en ze liet haar nooit alleen
Schoolreisjes maken: Niet toegestaan
veel te gewaagd èn je weet maar nooit
Op haar verlanglijstje stond bovenaan
eenmaal op schoolreisjes te gaan, ooit
Eindelijk, echter pas in de laatste klas
moest ma het wel met moeite toestaan
Als ‘t waait, draag je dan beslist je jas
en wees voorzichtig nabij die glijbaan
Genieten dat deed ‘t beschermde kind
totdat allen wandelden nabij een straat
Een taxichauffeur en zijn dubbele pint
werden haar bezorgers van het kwaad
‘t Meisje werd geschept en ging heen
haar schoolreisje werd het kind fataal
Jarenlang huilde mama bij haar steen
totdat ze zelf stierf aan een hartkwaal
Dit alles is werkelijk gebeurd
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 21 december 2012
Geplaatst in de categorie: kinderen
Nooit meegaan met een schoolreisje... Alsof het allang bekende vrouwelijke voorgevoel hier des te sterker naar voren komt.
Heus een gedicht om tranen van in je ogen te houden.