VAN EEN LEVEN VOL PIJN
Thans vierentwintig jaren geleden geboren
daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn
Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen
maar wèl leven achter ‘t masker van schijn
Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden
konden getuigen van haar loodzware strijd
In nachten dat ze van de liefde droomde en
mijmerde over een bestaan, zonder verwijt
Een lief meisje, vond ik haar al heel gauw;
enkel moegestreden, zonder iemands steun
Propvol zelfverwijten zat die jonge vrouw;
’t was haar eigen fout, zei ze na elke dreun
Bijna vierentwintig jaren geleden geboren
op een dag bood ik mijn vriendschap aan
Dat ik haar bijstaan zou, heb ik gezworen
Ik zal haar dus nimmer…alleen laten staan
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 27 december 2012
Geplaatst in de categorie: verdriet
dat soms 's nachts in eenzaamheid wordt beleefd.
Het zijn vaak de werkelijk gevoelig en zuivere
zielen, die kapot lijken te worden gemaakt, door
schoften.