Verstandsverbijstering
Al de momenten
waarop ik het hardst vroeg
aan mezelf
te vechten tot in het vuur van de dood:
het waren de mooiste secondes,
minuten en uren: de allerheetste vuren
voor water om van te leven.
De momenten van vlagen
in verstandsverbijstering:
ik had het meest lief.
Het waren de meest bijzondere tijden
in het leven...
van deze vrouw, -dan-,
toen ik niet koos om van je te houden,
maar
dan, als, wanneer, ik het verstand verloor:
ik merkte, zag wat jij was in simpele zin.
Ik hield van het minste
ik houd van het oudste,
van de laatste poging tot geven
in eenzaam beleven.
Als de momenten van hoogste vertwijfeling:
het waarachtigst!
Jij, die leefde zonder jezelf.
Jij, die zo machteloos scheen...
jij die zo was verwaarloosd,
zó ontzettend van rijke waarde voor me.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid