HET SPIJT MIJ ZO
Het spijt mij, ik heb zo’n vreselijke spijt
als ik mij aan het snijden heb overgegeven
Lees het relaas van mijn bloederige strijd,
die ik hieronder voor je heb weergegeven
Het begon allemaal, als altijd, in onze klas
toen niemand nog iets van mij wilde weten
Mijn hart weende en ik gaf mezelf een kras
doch de leraar riep: Wat zit jij uit te vreten!
Hij liet mij de wonden plus littekens tonen
en ik moest aangeven waarom ik dat deed
Ik hield de mond en aldus volgde hoon en
werden alle leerlingen nòg ééns zo wreed
Naderhand volgde onze die gymnastiekles
ik moest het tenue met korte mouw dragen
Deze lerares eiste van mij ‘t gebezigde mes
en opnieuw bestookte ieder mij met vragen
Thuis op mijn kamer kon ik ‘t wel uitgillen
ik trilde namelijk vanwege mijn grote stress
Maar wat geschiedde? Ik zat er doodstil en
ik kon alleen nog maar denken aan het mes
Tot ik het opeens niet langer kon trotseren
en ik het mes bijna als in trance zag komen
Ik wou dat ik dàt mijn lichaam af kon leren
Van leven zonder dàt kan ik enkel dromen
Het spijt mij vreselijk iedere keer opnieuw
strijd ik deze, nimmer te overwinnen, strijd
Bij meisjes reageer ik altijd een tikje schuw
als ze praten over jezelf snijden en..de spijt
Op werkelijk gebeurde feiten gebaseerd 'verhaal'
Het werd mij door 't bewuste meisje zelf verteld
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 28 januari 2013
Geplaatst in de categorie: verdriet