Petra

Er was dat jonge meisje,
met haar wildheid liep zij de velden in: zwaaiend met
haar tas.
In haar tas zaten mooie ingrediënten: vlinders, bloemen
en gedichten.
Ze had plezier, ze lachte en zong
want zij was vrij in haar eigen vrijheid.

Haar ogen straalden, de haren los,
een glimlach op de lippen.
De duiven gingen met haar mee, en zij met de duiven.

Ze beloofde haar vrijheid te schenken voor uiteindelijk
alle vrijheid voor de mensen der aarde.

Haar lot evenaarde niemand.
Ze leefde in haar eigen land.

Geluk en ongeluk in dichtershand.

Schrijver: Petra Hermans, 10 februari 2013

worldpoet546live.nl

Individu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 250