On-weer
Houten versteende muren tussen wat te zien is,
- ooit zichtbaar was wat nu in het verleden past -
staat buiten de grens van blindeloos verlangen
gevallen glas door geschiedenis aangetast.
Veilig gedwee leven met slechts regelmaat,
gaaf gekwetst door turbulentie gestoord.
Geef me aan, ga me na, duw me door
de muur van wantrouwen geeft antwoord.
Staak het zogenaamd geschenk van gerief,
haal de tijd uit zijn theoretisch bestek,
niet het statisch middelpunt van relatief
onuitgesproken gedachten – zo diep
ze gaan, zo ver ze reiken – maar de
dynamiek ontdekt toen de wereld sliep.
Geplaatst in de categorie: overig