HAAR KLEINE BORSTJES
Ze was in feite best een mooie meid
met haar zo fantastische, lange haar
De spiegel echter toonde haar ‘t feit
je borstjes, meisje, vergeet die maar
Iedere avond voor ze naar bed ging
inspecteerde ze de mogelijke groei
Ze zocht slechts een beetje welving
haar borstjes evenwel, misten bloei
Waar andere meiden ‘iets’ toonden
daar zat bij haar een plat stuk huid
Waar bij velen de kanjers woonden
daar zag zij bij zichzelf zo naar uit
Op een dag geschiedde het wonder
een miniem bobbeltje liet zich zien
Haar bloes, daar groeide wat onder
waren dat lieve tepeltjes, misschien
Jawel, twee tepeltjes groeiden daar
eindelijk telde ons meisje ook mee
Elke dag keek ze er genietend naar
hoe gelukkig was toch de lieve fee
Dan plotseling sloeg ‘t noodlot toe
haar twee borstjes staakten de groei
Wat was dat nou weer voor gedoe?
heel alleen zat ’t meisje in de knoei
Nadien kruiste een knaap haar pad
een jongen die viel op klein en teer
Zo zij was, vond hij haar een schat
Grote borsten..hoefde zij niet meer
Zie ook: http://www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 15 februari 2013
Geplaatst in de categorie: lichaam
En als mijn gedichten je niet bevallen, zou ik zeggen, lees ze dan niet.
Schrijf een iets over oude mannen, heb je toch ook ervaring mee, zo te zien!
Fantastisch mooi einde. Na ellende en pijn,
mag iemand ook gelukkig zijn...